Oświęcim, to miejsce jednej z największych tragedii w historii ludzkości, które powinien odwiedzić każdy człowiek. Dnia 10 grudnia wspólnie z klasą 3b udaliśmy się do Oświęcimia. Dawny niemiecki obóz koncentracyjny zrobił na nas odwiedzających niezwykłe wrażenie.
Stojąc pod cynicznym napisem ARBEIT MACHT FREI (praca czyni wolnym) wpatrywaliśmy się w niego i w przestrzeń będącą za bramą. Przebiegły po naszych ciałach dreszcze, gdyż pomyśleliśmy sobie, że taką samą konsternację przeżywali tu nieświadomi niczego ludzie, którzy codziennie byli tu dowożeni. Poczuliśmy uderzające fale gorąca, wzrastające podniesienie i napływające do oczu łzy… W głębi duszy zastanawialiśmy się, czy oni podejrzewali, że pod działaniami Niemców kryje się tak bestialski i makabryczny podstęp, że wszystko, co im naopowiadali było kłamstwem i zmierzało do ich uśmiercenia?!
Bloki w muzeum zwiedzaliśmy w ciszy i zadumie. Wstrząsnął mami widok setek, a nawet tysięcy par butów, naczyń, walizek, okularów, protez, grzebieni należących niegdyś do więźniów. Zachowanie Niemców wzbudziło w nas obrzydzenie i pogardę, szczególnie wtedy, gdy przewodnik opowiedział o pseudomedycznych eksperymentach wykonywanych na bliźniakach.
Wizyty na największym cmentarzysku świata nie zapomnimy nigdy. Będzie ona odświeżana co jakiś czas w naszej pamięci. Jednak od wycieczki nurtuje nas pewne pytanie: Dlaczego reszta świata nie reagowała, gdy masowo mordowano niewinnych ludzi, co wtedy robiła takiego ważnego, że całkowicie zapomniała o barbarzyństwie esesmanów?
Należy się modlić, aby nigdy więcej taka tragedia nie miała miejsca, by człowiek nigdy więcej nie upadł tak nisko, jak upadli Niemcy.
M. Szymczak
